Mistwood - nieprzystępny półwysep, ciągnący się od masywu nieznanego kontynentu w kierunku północno-wschodnim. Panują w nim głównie chłodne klimaty, poczynając od wiecznej zmarzliny na północy, przez tundry i tajgi, rozległe stepy, prastare i zimne puszcze, wietrzne fiordy czy mroźne, niedostępne i strome łańcuchy górskie, aż po cieplejsze, bardziej zdatne do zamieszkania przez ludzi ziemie na południu. Na skutek ukształtowania terenu miejsce to jest odizolowane od reszty kontynentu. Dotarcie do niego utrudniają między innymi lodowce, pustynie polarne, wysokie góry, a także anomalie magiczne, nasilające się na odcinających półwysep Rubieżach. Kluczowym czynnikiem jest również tajemnicza, niemal wszechobecna na tych ziemiach, lecz niespotykana nigdzie indziej Mgła.
Rozmiary subkontynentu nie są dokładnie znane i określone przez badaczy. Szacowana szerokość od najbardziej wysuniętego na wschód punktu do Zachodnich Rubieży to około 1400 km, zaś długość od terenów zielonych na południu do północnej, wiecznej zmarzliny - niewiele mniej niż 750 km.
Klimat
Klimat w Mistwood jest dość zimny i kapryśny. Częsty deszcz przybiera formę ulew na terenach południowych, a na północnych i górskich - burz śnieżnych i nawałnic. Prawie wszędzie dostrzec można przepiękne, tańczące na nocnym niebie zorze, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Na wodach opływających półwysep zdarzają się gwałtowne sztormy, które generują niezwykle silne wiatry, również na subkontynencie. Pogoda bywa zależna także od erupcji wulkanu Halkátla, które niekiedy przysłaniają niebo chmurą pyłów piroklastycznych. Długość trwania pór roku zależna jest od lokalizacji. Podczas gdy w centralnej i południowej części Mistwood są one dość wyrównane między sobą, tak na dalszej północy zima trwa do dziewięciu miesięcy, czy nawet cały czas. Na północnych kresach Mistwood występują noc i dzień polarny, ponieważ Kły Świata znajdują się na granicy koła podbiegunowego.
Flora
Flora Mistwood jest na swój sposób wyjątkowa. Wiele gatunków krzewów czy porostów, które można tutaj napotkać, nie występuje nigdzie indziej. Pozostają one unikatowe tylko dla nielicznych, rozsianych po krainie skupisk. Są odporne na kapryśną pogodę i relatywnie niskie temperatury, a ich magia pozwala im na przetrwanie nawet najgorszej zimy Południowe i centralne Mistwood bogate jest w tereny zalesione, gleby nadające się pod uprawy oraz stosunkowo bujną roślinność. Najbardziej licznymi gatunkami drzew są lipy, sekwoje, morwy, brzozy i jodły. Im dalej na północ, tym bardziej drzewa karłowacieją i zostają zastąpione przez mniejsze krzewy, mchy i wrzosy. Lasy i stepy bogate są w naturalnie występujące różnorodne zioła. Wrzosowiska oraz tundra to tereny pełne polarnych kwiatów, zaś północne zbocza górskie obfitują w porosty. Wszędzie, nawet pod ziemią, znaleźć można wiele grzybów, osiągających duże rozmiary. Najczęściej mają one harmonijkowy spód, a niektóre z nich były wykorzystywane w przeszłości do celów rytualnych. Specyficzne rośliny rosną również we wszelkiego rodzaju zbiornikach i ciekach wodnych. Jednym z największych fenomenów pozostają natomiast gatunki wykształtowane na skutek działania magii Mrozu, takie, jak Chłodokwit.
Zobacz także
Fauna
Najbardziej charakterystycznym gatunkiem występującym w Mistwood są smoki. Żyje ich tutaj największa populacja na świecie. Posiadają różnorodne, charakterystyczne rasy, odpowiadające rodzajowi władanej przez nie magii. Stanowią kwintesencję krainy oraz wykazują bardzo silne powiązanie z Mgłą. Postrzegane są również jako pewien fenomen, ponieważ z uwagi na zimny klimat raczej nie pojawiają się tutaj innego rodzaju gady. Na subkontynencie można napotkać niewiele pajęczaków, natomiast nad bagnami i stepami - zwłaszcza w okresie letnim - roją się chmary bzyczących meszek. Na moczarach oraz w tundrze gnieździ się niesamowita ilość dzikiego ptactwa, zwłaszcza gęsi. Pośród skalistych, morskich klifów w okresie lęgowym na wiosnę jaja składają maskonury. Istnieją legendy, że na dalekiej północy żyją też ptaki-nieloty, które swoją nietypową figurą zadziwiają śmiałków zapędzających się aż tak daleko. W zatokach i fiordach pływają foki, morsy i niezliczone ryby. Jednymi z największych ssaków występujących w Mistwood są słonie morskie, niedźwiedzie polarne i mamuty. Oprócz nich spotkać można również ogromne stada reniferów (renów), a także sobole, lisy polarne (pieśce), zające śnieżne, rysie, łosie oraz mniejsze gryzonie.
Mapa Świata
Miejsce na wklejenie grafiki
Południowe Tereny
Południowe tereny półwyspu są raczej płaskie i uchodzą za najbardziej zdatne do życia. Porasta je wiele gęstych lasów, z których największym jest Wysobór. Puszczę tę gdzieniegdzie przecinają ukryte trakty, będące szlakami handlowymi dla karawan. Niektóre z leśnych duktów są nawet wybrukowane. Obszar ten umownie wyznaczają dwie potężne rzeki: Unieda i Locja. Pomiędzy nimi znajdują się ziemie dzisiaj w większości zamieszkiwane przez przybyszy zza oceanu - ludy Lindarów i Arkończyków. Jest to miejsce bardzo żyzne i bogate w różnorodną roślinność, która często przejawia magiczne właściwości. Mgła tu występująca bywa trochę rzadsza niż w pozostałych zakątkach Mistwood, wciąż jednak można spotkać ją bardzo często. Unieda wpada do Oceanu Solrikt w spokojnej Szmaragdowej Zatoce o piaszczystych plażach. Na południe od rzeki rozciąga się już tylko nieprzystępna Mglista Rubież, na zachód zaś wyrasta łańcuch bardzo wysokich, starych gór, niedostępnych dla podróżników. Wśród nich króluje Korona trzech stromych szczytów, Harkana, Hyldjall i Askjall, które przekraczają granicę 6000 m n.p.m. Rzeka Locja poprzez potężną deltę łączy się z zimnymi oceanicznymi wodami w Zatoce Wężownika. Powstałe w tym miejscu przy wybrzeżu tysiące lat wcześniej ogromne, posępne rozlewisko dało początek przerażającym Trupim Moczarom. Na wschód od łagodnej linii brzegowej w głąb oceanu napotkać można zasiedlone przez Lindarów wyspy, z których największa nosi nazwę Tonstegr.