Geografia Mistwood

Mapa subkontynentu Mistwood

Mistwood - nieprzystępny półwysep, ciągnący się od masywu nieznanego kontynentu w kierunku północno-wschodnim. Panują w nim głównie chłodne klimaty, poczynając od wiecznej zmarzliny na północy, przez tundry i tajgi, rozległe stepy, prastare i zimne puszcze, wietrzne fiordy czy mroźne, niedostępne i strome łańcuchy górskie, aż po cieplejsze, bardziej zdatne do zamieszkania przez ludzi ziemie na południu. Na skutek ukształtowania terenu miejsce to jest odizolowane od reszty kontynentu. Dotarcie do niego utrudniają między innymi lodowce, pustynie polarne, wysokie góry, a także anomalie magiczne, nasilające się na odcinających półwysep Rubieżach. Kluczowym czynnikiem jest również tajemnicza, niemal wszechobecna na tych ziemiach, lecz niespotykana nigdzie indziej Mgła.

Rozmiary subkontynentu nie są dokładnie znane i określone przez badaczy. Szacowana szerokość od najbardziej wysuniętego na wschód punktu do Zachodnich Rubieży to około 1400 km, zaś długość od terenów zielonych na południu do północnej, wiecznej zmarzliny - niewiele mniej niż 750 km.

Klimat

Klimat w Mistwood jest dość zimny i kapryśny. Częsty deszcz przybiera formę ulew na terenach południowych, a na północnych i górskich - burz śnieżnych i nawałnic. Prawie wszędzie dostrzec można przepiękne, tańczące na nocnym niebie zorze, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Na wodach opływających półwysep zdarzają się gwałtowne sztormy, które generują niezwykle silne wiatry, również na subkontynencie. Pogoda bywa zależna także od erupcji wulkanu Halkátla, które niekiedy przysłaniają niebo chmurą pyłów piroklastycznych. Długość trwania pór roku zależna jest od lokalizacji. Podczas gdy w centralnej i południowej części Mistwood są one dość wyrównane między sobą, tak na dalszej północy zima trwa do dziewięciu miesięcy, czy nawet cały czas. Na północnych kresach Mistwood występują noc i dzień polarny, ponieważ Kły Świata znajdują się na granicy koła podbiegunowego.

Flora

Flora Mistwood jest na swój sposób wyjątkowa. Wiele gatunków krzewów czy porostów, które można tutaj napotkać, nie występuje nigdzie indziej. Pozostają one unikatowe tylko dla nielicznych, rozsianych po krainie skupisk. Są odporne na kapryśną pogodę i relatywnie niskie temperatury, a ich magia pozwala im na przetrwanie nawet najgorszej zimy. Południowe i centralne Mistwood bogate jest w tereny zalesione, gleby nadające się pod uprawy oraz stosunkowo bujną roślinność. Najbardziej licznymi gatunkami drzew są lipy, sekwoje, morwy, brzozy i jodły. Im dalej na północ, tym bardziej drzewa karłowacieją i zostają zastąpione przez mniejsze krzewy, mchy i wrzosy. Lasy i stepy bogate są w naturalnie występujące różnorodne zioła. Wrzosowiska oraz tundra to tereny pełne polarnych kwiatów, zaś północne zbocza górskie obfitują w porosty. Wszędzie, nawet pod ziemią, znaleźć można wiele grzybów, osiągających duże rozmiary. Najczęściej mają one harmonijkowy spód, a niektóre z nich były wykorzystywane w przeszłości do celów rytualnych. Specyficzne rośliny rosną również we wszelkiego rodzaju zbiornikach i ciekach wodnych. Jednym z największych fenomenów pozostają natomiast gatunki wykształtowane na skutek działania magii Mrozu, takie, jak Chłodokwit.

Zobacz także

• Rosolistka
• Bursztynowy Mech
• Porożec Skalisty
• Świetlista Alga
• Brzozowa Kora
• Chłodokwit

Fauna

Najbardziej charakterystycznym gatunkiem występującym w Mistwood są smoki. Żyje ich tutaj największa populacja na świecie. Posiadają różnorodne, charakterystyczne rasy, odpowiadające rodzajowi władanej przez nie magii. Stanowią kwintesencję krainy oraz wykazują bardzo silne powiązanie z Mgłą. Postrzegane są również jako pewien fenomen, ponieważ z uwagi na zimny klimat raczej nie pojawiają się tutaj innego rodzaju gady. Na subkontynencie można napotkać niewiele pajęczaków, natomiast nad bagnami i stepami - zwłaszcza w okresie letnim - roją się chmary bzyczących meszek. Na moczarach oraz w tundrze gnieździ się niesamowita ilość dzikiego ptactwa, zwłaszcza gęsi. Pośród skalistych, morskich klifów w okresie lęgowym na wiosnę jaja składają maskonury. Istnieją legendy, że na dalekiej północy żyją też ptaki-nieloty, które swoją nietypową figurą zadziwiają śmiałków zapędzających się aż tak daleko. W zatokach i fiordach pływają foki, morsy i niezliczone ryby. Jednymi z największych ssaków występujących w Mistwood są słonie morskie, niedźwiedzie polarne i mamuty. Oprócz nich spotkać można również ogromne stada reniferów (renów), a także sobole, lisy polarne (pieśce), zające śnieżne, rysie, łosie oraz mniejsze gryzonie.

Zasoby Naturalne

Bogactwa naturalne wypełniają każdy zakątek Mistwood. Drewno w Prastarej Puszczy jest niezwykle odporne na warunki pogodowe. Same drzewa na skutek aktywnej magii odrastają szybciej niż gdziekolwiek indziej. Perłowe Fiordy swoją nazwę zawdzięczają nie tylko występującym tam perłom, zbudowane są bowiem z przepięknego, śnieżnobiałego marmuru, poprzecinanego złotymi i srebrnymi żyłkami. U wybrzeża Zatoki Wężownika odnaleźć można złociste i lazurowe muszle oraz tęczowe bursztyny. Miejscowe łańcuchy górskie, bogate są we wszelkiego rodzaju rudy - przez miedź, cynę, srebro, złoto i platynę, aż po metale o bardziej magicznych i tajemniczych zastosowaniach. Rzadziej, choć wciąż relatywnie często, natknąć się można na kamienie szlachetne i półszlachetne. W pobliżu ziem wulkanicznych, przy potężnym masywie Halkátla, znajduje się ogrom skał metamorficznych, siarki oraz obsydianu.

Zobacz także

• Bryłka Siarki
• Czarny Piasek

Populacja

Mistwood zamieszkują trzy główne odłamy kulturowe. Pierwszym z nich jest ludność natywna Vaali, której członkowie koczują na tych ziemiach od niepamiętnych czasów. Przedstawicieli tej kultury najczęściej przebywają na terenach północnych, choć zapuszczają się czasem na południe w karawanach handlowych, przywożąc rękodzieła na wymianę. Przemierzając Mistwood często natknąć się można na ruiny domostw czy nawet całych wiosek. Kraina ta nie należy do łatwych w osadnictwie, dlatego dwie pozostałe społeczności - Arkończycy i Lindarowie - do pewnego stopnia połączyli siły. Arkończycy silnie związani są z ziemią, którą uprawiają, natomiast Lindarowie to głównie rybacy i żeglarze. Wspólnie utworzyli oni kilka większych ośrodków, posiadając jednocześnie także swoje własne i odrębne.

Zobacz także:

• Vaali
• Lindári
• Arkończycy

Mapa Świata

Mapa wykonana przez Sola

Południowe Tereny

Południowe tereny półwyspu są raczej płaskie i uchodzą za najbardziej zdatne do życia. Porasta je wiele gęstych lasów, z których największym jest Wysobór. Puszczę tę gdzieniegdzie przecinają ukryte trakty, będące szlakami handlowymi dla karawan. Niektóre z leśnych duktów są nawet wybrukowane. Obszar ten umownie wyznaczają dwie potężne rzeki: Unieda i Locja. Pomiędzy nimi znajdują się ziemie dzisiaj w większości zamieszkiwane przez przybyszy zza oceanu - ludy Lindarów i Arkończyków. Jest to miejsce bardzo żyzne i bogate w różnorodną roślinność, która często przejawia magiczne właściwości. Mgła tu występująca bywa trochę rzadsza niż w pozostałych zakątkach Mistwood, wciąż jednak można spotkać ją bardzo często. Unieda wpada do Oceanu Solrikt w spokojnej Szmaragdowej Zatoce o piaszczystych plażach. Na południe od rzeki rozciąga się już tylko nieprzystępna Mglista Rubież, na zachód zaś wyrasta łańcuch bardzo wysokich, starych gór, niedostępnych dla podróżników. Wśród nich króluje Korona trzech stromych szczytów, Harkana, Hyldjall i Askjall, które przekraczają granicę 6000 m n.p.m. Rzeka Locja poprzez potężną deltę łączy się z zimnymi oceanicznymi wodami w Zatoce Wężownika. Powstałe w tym miejscu przy wybrzeżu tysiące lat wcześniej ogromne, posępne rozlewisko dało początek przerażającym Trupim Moczarom. Na wschód od łagodnej linii brzegowej w głąb oceanu napotkać można zasiedlone przez Lindarów wyspy, z których największa nosi nazwę Tonstegr.

Mistwood Centralne i Zachodnie

Na północ od Trupich Moczar rozpościera się niezwykle charakterystyczny element krajobrazu - Prastara Puszcza o zadziwiająco grubych i wysokich drzewach, której aura przyciąga i mistyfikuje badaczy oraz podróżników. Istnieją miejscowe legendy, że to właśnie tutaj znajduje się Serce Krainy, ponoć dające początek Mgle. Podążając na zachód w kierunku źródła rzeki Locji, napotkać można tajemniczą Smoczą Osadę, a dalej masyw czynnego, cyklicznie wybuchającego wulkanu Halkátla. Jest to największy aktywny sejsmicznie obszar na całym półwyspie, bogaty w gejzery, gorące źródła i poprzecinany parującymi szczelinami. Tuż obok Osady Mistwood rozciągają się łagodne tereny zwane Szkarłatnymi Wrzosowiskami. Porastają je trawy, mchy oraz drobne kwiaty w kolorze głębokiej purpury i czerwieni. Od północnego zachodu graniczą z nimi postrzępione Kły Świata. W krasowych dolinach ukrytych pomiędzy pionowymi, skalnymi blokami tych gór Mgła jest niezwykle gęsta i nieprzenikniona. Jednocześnie z uwagi na sąsiedztwo wulkanu panuje tam ciepły mikroklimat, a na żyznych glebach rośnie nadzwyczajnie bujna i żywa zieleń.

Mroźna Północ

Położona na wyżynach Złocista Tundra zajmuje ogromne przestrzenie, a jej krajobraz stopniowo się zmienia. Na południowych obszarach, bliżej Szkarłatnych Wrzosowisk i Kłów Świata, jest porośnięta niewielkimi jagodowym krzewami i skarłowaciałym drzewami. Im dalej na północ, tym więcej polodowcowych jezior, roślin subarktycznych, niskich traw i skał. Spotkać tutaj również można śródlądowe plemiona społeczności Vaali. Od zachodu i północy Tundrę ogranicza monumentalny, zamglony Masyw Widmowej Turni, w którego stromych, częściowo zalesionych dolinach rozwinęła się zadziwiająca flora i fauna. W jego centralnej części rozciąga się jęzor lodowca Stynurjökull, schodzącego spomiędzy najwyższych szczytów całego łańcucha, zwanych Posępnymi Wierchami. U ich stóp znajdują się także nie najgorzej zachowane antyczne ruiny, dziś nazywane Miastem Kurhanów. Lodowiec sięga aż do skalistego, zimnego wybrzeża Morza Białych Snów na dalekiej północy, gdzie koczują morskie plemiona Vaali. Masyw Widmowej Turni stanowi również ostatnią granicę przed niezmierzoną, surową Pustynią Polarną, niemal pozbawioną roślinności ze względu na panujące tam ekstremalne warunki klimatyczne.

Obszar Północno-Wschodni

Wybrzeże w kierunku północnym od rzeki Nawii zmienia diametralnie swój charakter. Zamiast meandrujących, naturalnych zatok, zwłaszcza po przekroczeniu wysokości Paszczy, przybiera skaliste, mniej przystępne formy klifów z gdzieniegdzie tylko ukrytymi plażami czy nadmorskimi jaskiniami. Graniczące z tymi terenami spokojne Ciche Wody chronione są przed sztormami przez półwyspy i wysepki malowniczych Perłowych Fiordów. Dzięki obecności ciepłego prądu morskiego zarówno tam, jak i na tajemniczej, porośniętej mchem Wyspie Maarze panują łagodne warunki jak na tą szerokość geograficzną. Obszar ten od zachodu ogranicza stary, wygładzony przez czas łańcuch górski Halendi, z najwyższym szczytem Vilija o wysokości 4500 m n.p.m. Ponoć kiedyś znajdowały się tam kopalnie i kuźnie należące do antycznej cywilizacji. Pośród zboczy masywu ukryta jest magiczna Księżycowa Grota, skrywająca zadziwiający, podziemny świat. Góry te stanowią również przedłużenie ochrony subkontynentu przed zimnymi, arktycznymi wiatrami, jaką zapewnia Masyw Widmowej Turni.

Zobacz także

• Mistwood
• Wyprawy
• Historia Mistwood
• Smoki w Mistwood

Opisem geografii Mistwood zajęła się Laurence.