Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Rozmiary subkontynentu nie są dokładnie znane i określone przez badaczy. Szacowana szerokość od najbardziej wysuniętego na wschód punktu do Zachodnich Rubieży to około 1400 km, zaś długość od terenów zielonych na południu do północnej, wiecznej zmarzliny - niewiele mniej niż 750 km. | Rozmiary subkontynentu nie są dokładnie znane i określone przez badaczy. Szacowana szerokość od najbardziej wysuniętego na wschód punktu do Zachodnich Rubieży to około 1400 km, zaś długość od terenów zielonych na południu do północnej, wiecznej zmarzliny - niewiele mniej niż 750 km. | ||
== | ==Klimat== | ||
Klimat w [[Mistwood]] jest dość zimny i kapryśny. Częsty deszcz przybiera formę ulew na terenach południowych, a na północnych i górskich - burz śnieżnych i nawałnic. Prawie wszędzie dostrzec można przepiękne, tańczące na nocnym niebie zorze, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Na wodach opływających półwysep zdarzają się gwałtowne sztormy, które generują niezwykle silne wiatry, również na subkontynencie. Pogoda bywa zależna także od erupcji wulkanu [[Halkátla]], które niekiedy przysłaniają niebo chmurą pyłów piroklastycznych. | |||
Długość trwania pór roku zależna jest od lokalizacji. Podczas gdy w centralnej i południowej części Mistwood są one dość wyrównane między sobą, tak na dalszej północy zima trwa do dziewięciu miesięcy, czy nawet cały czas. Na północnych kresach Mistwood występują noc i dzień polarny, ponieważ [[Kły Świata]] znajdują się na granicy koła podbiegunowego. | |||
== Mapa Świata == | == Mapa Świata == | ||
Miejsce na wklejenie grafiki | Miejsce na wklejenie grafiki | ||
==Południowe Tereny== | |||
'''Południowe tereny''' półwyspu są raczej płaskie i uchodzą za najbardziej zdatne do życia. Porasta je wiele gęstych lasów, z których największym jest [[Wysobór]]. Puszczę tę gdzieniegdzie przecinają ukryte trakty, będące szlakami handlowymi dla karawan. Niektóre z leśnych duktów są nawet wybrukowane. Obszar ten umownie wyznaczają dwie potężne rzeki: [[Unieda]] i [[Locja]]. Pomiędzy nimi znajdują się ziemie dzisiaj w większości zamieszkiwane przez przybyszy zza oceanu - ludy [[Lindaari|Lindarów]] i [[Arkończycy|Arkończyków]]. Jest to miejsce bardzo żyzne i bogate w różnorodną roślinność, która często przejawia magiczne właściwości. [[Mgła w Mistwood|Mgła]] tu występująca bywa trochę rzadsza niż w pozostałych zakątkach [[Mistwood]], wciąż jednak można spotkać ją bardzo często. Unieda wpada do [[Ocean Solrikt|Oceanu Solrikt]] w spokojnej [[Szmaragdowa Zatoka|Szmaragdowej Zatoce]] o piaszczystych plażach. Na południe od rzeki rozciąga się już tylko nieprzystępna Mglista Rubież, na zachód zaś wyrasta łańcuch bardzo wysokich, starych gór, niedostępnych dla podróżników. Wśród nich króluje Korona trzech stromych szczytów, Harkana, Hyldjall i Askjall, które przekraczają granicę 6000 m n.p.m. Rzeka Locja poprzez potężną deltę łączy się z zimnymi oceanicznymi wodami w [[Zatoka Wężownika|Zatoce Wężownika]]. Powstałe w tym miejscu przy wybrzeżu tysiące lat wcześniej ogromne, posępne rozlewisko dało początek przerażającym [[Trupie Moczary|Trupim Moczarom]]. Na wschód od łagodnej linii brzegowej w głąb oceanu napotkać można zasiedlone przez Lindarów wyspy, z których największa nosi nazwę [[Tonstegr]]. | |||
===== Zobacz także ===== | ===== Zobacz także ===== | ||
Wersja z 16:39, 18 lut 2024
Mistwood - nieprzystępny półwysep, ciągnący się od masywu nieznanego kontynentu w kierunku północno-wschodnim. Panują w nim głównie chłodne klimaty, poczynając od wiecznej zmarzliny na północy, przez tundry i tajgi, rozległe stepy, prastare i zimne puszcze, wietrzne fiordy czy mroźne, niedostępne i strome łańcuchy górskie, aż po cieplejsze, bardziej zdatne do zamieszkania przez ludzi ziemie na południu. Na skutek ukształtowania terenu miejsce to jest odizolowane od reszty kontynentu. Dotarcie do niego utrudniają między innymi lodowce, pustynie polarne, wysokie góry, a także anomalie magiczne, nasilające się na odcinających półwysep Rubieżach. Kluczowym czynnikiem jest również tajemnicza, niemal wszechobecna na tych ziemiach, lecz niespotykana nigdzie indziej Mgła.
Rozmiary subkontynentu nie są dokładnie znane i określone przez badaczy. Szacowana szerokość od najbardziej wysuniętego na wschód punktu do Zachodnich Rubieży to około 1400 km, zaś długość od terenów zielonych na południu do północnej, wiecznej zmarzliny - niewiele mniej niż 750 km.
Klimat
Klimat w Mistwood jest dość zimny i kapryśny. Częsty deszcz przybiera formę ulew na terenach południowych, a na północnych i górskich - burz śnieżnych i nawałnic. Prawie wszędzie dostrzec można przepiękne, tańczące na nocnym niebie zorze, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Na wodach opływających półwysep zdarzają się gwałtowne sztormy, które generują niezwykle silne wiatry, również na subkontynencie. Pogoda bywa zależna także od erupcji wulkanu Halkátla, które niekiedy przysłaniają niebo chmurą pyłów piroklastycznych. Długość trwania pór roku zależna jest od lokalizacji. Podczas gdy w centralnej i południowej części Mistwood są one dość wyrównane między sobą, tak na dalszej północy zima trwa do dziewięciu miesięcy, czy nawet cały czas. Na północnych kresach Mistwood występują noc i dzień polarny, ponieważ Kły Świata znajdują się na granicy koła podbiegunowego.
Mapa Świata
Miejsce na wklejenie grafiki
Południowe Tereny
Południowe tereny półwyspu są raczej płaskie i uchodzą za najbardziej zdatne do życia. Porasta je wiele gęstych lasów, z których największym jest Wysobór. Puszczę tę gdzieniegdzie przecinają ukryte trakty, będące szlakami handlowymi dla karawan. Niektóre z leśnych duktów są nawet wybrukowane. Obszar ten umownie wyznaczają dwie potężne rzeki: Unieda i Locja. Pomiędzy nimi znajdują się ziemie dzisiaj w większości zamieszkiwane przez przybyszy zza oceanu - ludy Lindarów i Arkończyków. Jest to miejsce bardzo żyzne i bogate w różnorodną roślinność, która często przejawia magiczne właściwości. Mgła tu występująca bywa trochę rzadsza niż w pozostałych zakątkach Mistwood, wciąż jednak można spotkać ją bardzo często. Unieda wpada do Oceanu Solrikt w spokojnej Szmaragdowej Zatoce o piaszczystych plażach. Na południe od rzeki rozciąga się już tylko nieprzystępna Mglista Rubież, na zachód zaś wyrasta łańcuch bardzo wysokich, starych gór, niedostępnych dla podróżników. Wśród nich króluje Korona trzech stromych szczytów, Harkana, Hyldjall i Askjall, które przekraczają granicę 6000 m n.p.m. Rzeka Locja poprzez potężną deltę łączy się z zimnymi oceanicznymi wodami w Zatoce Wężownika. Powstałe w tym miejscu przy wybrzeżu tysiące lat wcześniej ogromne, posępne rozlewisko dało początek przerażającym Trupim Moczarom. Na wschód od łagodnej linii brzegowej w głąb oceanu napotkać można zasiedlone przez Lindarów wyspy, z których największa nosi nazwę Tonstegr.