Księżycowa Grota

Księżycowe Wrota - jedna z wypraw specjalnych, dostępna codziennie między wschodem a zachodem Księżyca.

Opis krainy

Wędrując najstarszym szlakiem z osady smoczych opiekunów do Perłowych Fiordów, bystry podróżnik spostrzeże nietypowe wyniesienie terenu - samotną, skośną, dziwnie płaską skałę, delikatnie mieniącą się w słońcu. Można by uznać, że to osobliwy wytwór natury, jednak kiedy padnie nań księżycowe światło, kamień ujawnia konstelację dawno zapomnianych magicznych znaków, emitujących błękitną poświatę. Gdy smok zbliży się wtedy do skały, ta rozstępuje się przed nim, otwierając przejście do rozległego systemu jaskiń, obfitujących w rudy i minerały.

Opowieści głoszą, że kilkaset lat temu znajdowało się w tym miejscu dogodne dla ludzi wejście, z czego ci intensywnie korzystali. W szczególności pozyskiwano tam kamienie, na których w owych czasach powszechnie rzeźbiono kształty gwiazdozbiorów - miały być to amulety, wskazujące życiową drogę. Już w samej jaskini znajdował się magiczno-jubilerski warsztat, gdzie tworzono je od razu po wydobyciu surowca. Dziś te artefakty znane są jako Gwiezdne Runy, rozrzucone po całym Mistwood, jednak to w tym miejscu, skąd pochodzą, najłatwiej je znaleźć.

Niestety poza cennymi przedmiotami, ten podziemny świat skrywa też wiele niezwykłych, często niebezpiecznych stworzeń - wywodzących się z najgłębszego mroku potworów. Prawdopodobnie ze strachu przed nimi niegdysiejsi magowie postanowili zamknąć przejście do jaskiń za pomocą klątwy, aby żadne nowe, upiorne istoty nie rozpełzły się z głębin po świecie. Nie chcąc jednak tracić całkowicie dostępu do rzadkich złóż, zaklęcie powiązano z księżycem - “wrota” miały być otwarte jedynie w noce Śnieżnego Księżyca. Podczas inkantacji czaru popełniono jednak błąd i odtąd przejście jest również otwarte, kiedy tylko księżyc widnieje na niebie; w tym okresie jedynie smoki mogą przez nie podróżować - nie wejdzie tam żaden człowiek, ani nie wyjdą podziemne stwory. Biada gadowi, który nie zdąży wrócić z wyprawy przez zachodem księżyca - musiałby czekać wiele godzin w ciemnościach na ponowne otwarcie się wrót.

Niewielu smoczych opiekunów miało okazję odwiedzić jaskinie. Według ich podań rozciągają się one na kilkanaście kilometrów, głównie na niewielkiej głębokości. W najniższym punkcie znajduje się Posępne Jezioro - budzący odrazę, z pozoru bezdenny zbiornik wodny, pełen czarnego mułu oraz śluzowatych Odmieńców. Wysłane na wyprawę smoki starają się tam nie zapuszczać, wyczuwając w tym miejscu jakieś pierwotne zło. Na szczęście cenne przedmioty których poszukują znajdują bez kłopotów bliżej powierzchni ziemi, gdzie postrach sieją głównie ropuchy i nietoperze.

W jaskiniach panuje niezwykły mikroklimat, wytworzony na skutek braku światła, prastarej magii i zaklęcia pieczętującego. Zaowocowało to wykształtowaniem się specyficznej flory oraz fauny, istot które mogą przeżyć w nieprzeniknionych ciemnościach. Wszelkie żywe organizmy synchronizowały się ze światłem księżyca – w momencie otwarcia wrót zaczynają w odpowiedzi delikatnie lśnić fluorescencyjnym blaskiem, natomiast podczas zamknięcia wrót gasną. Spotkać tutaj można białe paprocie, luminescencyjne grzyby, pnącza, mchy oraz kwiaty. Wiele z nich to gatunki drapieżne, śmiertelnie niebezpieczne pułapki, wabiące kolorem lub zwodniczym zapachem. Surrealistyczny krajobraz dopełniają jaskrawozielone świetliki, kłębiące się głównie pod sklepieniem jaskiń – w wielu miejscach jako jedne rozpraszają one nieco przytłaczający mrok.

---

---