Księżycowa Grota: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 00:54, 2 sty 2025

Księżycowa Grota - jedna z wypraw specjalnych, dostępna codziennie od północy do godziny 6:00 rano.

Księżycowe Wrota, czyli wejście do podziemnych jaskiń - ilustracja Bzionka

Opis krainy

U stóp starych gór na północy odszukać można niedużą, skośną, mieniącą się w słońcu skałę. Sprawia niepozorne wrażenie i pośród wielu narzutowych głazów rozsianych po okolicy łatwo ją przeoczyć. Wyróżniają ją tylko niewielkie, lśniące na jej powierzchni runiczne znaki, zwiastujące obecność potężnej magii. Kamień ten bowiem skrywa wejście do systemu podziemnych jaskiń i korytarzy o wyjątkowym ekosystemie oraz bogactwie zasobów. Podobno niegdyś znajdował się tu właz do kopalni cennego minerału, używanego do wykuwania w pobliskich kuźniach amuletów opartych na gwiezdnych konstelacjach. Od dawna jednak na miejscu tym ciąży specjalna klątwa - jest ono dostępne, kiedy tylko księżyc widnieje na niebie, ale z zagadkowych przyczyn otwiera się wtedy wyłącznie przed smokami.

Wnętrze groty - ilustracja Chromawsome

Nie wiadomo, czy był to zabieg celowy, skutek popełnienia błędu podczas inkantacji czaru, czy decyzja samej natury. Choć jedna z teorii głosi, że to ona odcięła ten ukryty świat, by chronić go przed dalszą eksploatacją, powszechnie zakłada się raczej wystąpienie jakiegoś rodzaju magicznej ingerencji. Być może to właśnie ta czarodziejska formuła umożliwia gadom przekraczanie progu jaskiń, a być może jest dokładnie odwrotnie i są do tego zdolne pomimo jej istnienia. Możliwe, iż zaklęcie to pierwotnie próbowano połączyć z samą pełnią, mającą zostać kluczem do zapieczętowanych wrót. Zgodnie z inną opowieścią początkowo zakładano całkowite zamknięcie przejścia, tylko przypadkowo wiążąc je z księżycowym blaskiem poprzez użycie konkretnego rodzaju energii, bestie zaś zwyczajnie wykazują odporność na ten typ uroku. Usłyszeć można też wersję, jakoby klątwa została rzucona podczas szczególnej fazy lunarnej, która spowodowała odwrócenie całego jej sensu, ponieważ miała zakazywać wstępu właśnie tym stworzeniom. Co poniektórzy wierzą natomiast, że kiedyś miejsce to stanowiło leże wyjątkowo potężnego smoka, gromadzącego tu swoje skarby i chcącego je w jakiś sposób zabezpieczyć.

Podziemne korytarze zajmują ogromną powierzchnię, ale w większości znajdują się na niewielkiej głębokości. Dzięki temu gdzieniegdzie przez wąskie, zarośnięte szczeliny wpada nieco naturalnego, rozproszonego światła, dając ogólne wrażenie tajemniczego półmroku. W najniższym punkcie krainy zlokalizowane jest duże jezioro o przejrzystej, nieruchomej wodzie, w której odbijają się migotliwe kamienie tworzące kopułę i ściany groty. Zaciera się przez to granica pomiędzy zbiornikiem i otaczającymi go skałami, kreując złudzenie bezkresnego, rozgwieżdżonego, nocnego nieba. Dno akwenu wysadzane jest kryształami, a w jego tafli można ponoć zobaczyć swoją przyszłość, jednak wizje te bywają zwodnicze. Zgodnie bowiem ze starą legendą, wszyscy śmiałkowie niegdyś poszukujący tam odpowiedzi na pytania ostatecznie postradali zmysły. Dlatego też pomimo urzekającego piękna i kuszącej obietnicy, jezioro to czasami nazywane jest posępnym, a niektórzy uważają je nawet za największe tutejsze zło i przekleństwo.

W jaskiniach panuje niezwykły mikroklimat wytworzony na skutek ograniczonego dostępu do światła, a także działania prastarej magii i zaklęcia pieczętującego. Zaowocowało to wykształtowaniem się specyficznej flory oraz fauny mogących przeżyć nawet w całkowitych ciemnościach. Rosną tutaj białe paprocie, luminescencyjne grzyby, pnącza, mchy oraz kwiaty. Wiele z nich to gatunki drapieżne, śmiertelnie niebezpieczne pułapki wabiące kolorem lub uwodzicielskim zapachem. Ten nieco surrealistyczny krajobraz dopełniają kłębiące się pod sklepieniami korytarzy jaskrawozielone świetliki. Oprócz nich spotkać tu można różnego rodzaju nietoperze i porośnięte miękkim futrem, nadzwyczajnie duże ćmy. Wszelkie żywe organizmy trwałe zsynchronizowały się z księżycowym blaskiem - w momencie otwarcia kamiennego przejścia zaczynają delikatnie fluorescencyjnie lśnić, natomiast podczas jego zamknięcia niemal całkowicie gasną. Smoki eksplorujące to miejsce muszą więc uważnie pilnować momentu zachodu księżyca, by uniknąć uwięzienia w zimnych, ciemnych, skalnych komnatach na wiele długich godzin. ^[1]


Wyprawy
Wyprawy podstawowe	Trupie Moczary • Złocista Tundra • Perłowe Fiordy • Kły Świata
Wyprawy specjalne	Księżycowa Grota • Masyw Widmowej Turni • Miasto Kurhanów • Pole Zastygłej Lawy (Wulkan Halkatla)

↑ Autorka wyprawy: Tempestris, Autorzy opisu: Tempestris i Laurence

[1] Autorka wyprawy: Tempestris, Autorzy opisu: Tempestris i Laurence

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Księżycowa Grota''' - jedna z [[Wyprawy|wypraw specjalnych]], dostępna codziennie między wschodem a zachodem Księżyca.
+'''Księżycowa Grota''' - jedna z [[Wyprawy|wypraw specjalnych]], dostępna codziennie od północy do godziny 6:00 rano.
+[[Plik:Księżycowa Grota.png|thumb|center|1000px|Księżycowe Wrota, czyli wejście do podziemnych jaskiń - ilustracja [[Użytkownik:Bzionek|Bzionka]]]]
 ==Opis krainy==
-Wędrując najstarszym szlakiem z osady smoczych opiekunów do Perłowych Fiordów, bystry podróżnik spostrzeże nietypowe wyniesienie terenu - samotną, skośną, dziwnie płaską skałę, delikatnie mieniącą się w słońcu. Można by uznać, że to osobliwy wytwór natury, jednak kiedy padnie nań księżycowe światło, kamień ujawnia konstelację dawno zapomnianych magicznych znaków, emitujących błękitną poświatę. Gdy smok zbliży się wtedy do skały, ta rozstępuje się przed nim, otwierając przejście do rozległego systemu jaskiń, obfitujących w rudy i minerały.
+U stóp starych gór na północy odszukać można niedużą, skośną, mieniącą się w słońcu skałę. Sprawia niepozorne wrażenie i pośród wielu narzutowych głazów rozsianych po okolicy łatwo ją przeoczyć. Wyróżniają ją tylko niewielkie, lśniące na jej powierzchni runiczne znaki, zwiastujące obecność potężnej magii. Kamień ten bowiem skrywa wejście do systemu podziemnych jaskiń i korytarzy o wyjątkowym ekosystemie oraz bogactwie zasobów. Podobno niegdyś znajdował się tu właz do kopalni cennego minerału, używanego do wykuwania w pobliskich kuźniach amuletów opartych na gwiezdnych konstelacjach. Od dawna jednak na miejscu tym ciąży specjalna klątwa - jest ono dostępne, kiedy tylko księżyc widnieje na niebie, ale z zagadkowych przyczyn otwiera się wtedy wyłącznie przed smokami.
-Opowieści głoszą, że kilkaset lat temu znajdowało się w tym miejscu dogodne dla ludzi wejście, z czego ci intensywnie korzystali. W szczególności pozyskiwano tam kamienie, na których w owych czasach powszechnie rzeźbiono kształty gwiazdozbiorów - miały być to amulety, wskazujące życiową drogę. Już w samej jaskini znajdował się magiczno-jubilerski warsztat, gdzie tworzono je od razu po wydobyciu surowca. Dziś te artefakty znane są jako Gwiezdne Runy, rozrzucone po całym Mistwood, jednak to w tym miejscu, skąd pochodzą, najłatwiej je znaleźć.
+[[Plik:Księżycowa Grota (wnętrze).png|thumb|center|1000px|Wnętrze groty - ilustracja [[Użytkownik:Chromawsome|Chromawsome]]]]
-Niestety poza cennymi przedmiotami, ten podziemny świat skrywa też wiele niezwykłych, często niebezpiecznych stworzeń - wywodzących się z najgłębszego mroku potworów. Prawdopodobnie ze strachu przed nimi niegdysiejsi magowie postanowili zamknąć przejście do jaskiń za pomocą klątwy, aby żadne nowe, upiorne istoty nie rozpełzły się z głębin po świecie. Nie chcąc jednak tracić całkowicie dostępu do rzadkich złóż, zaklęcie powiązano z księżycem - “wrota” miały być otwarte jedynie w noce Śnieżnego Księżyca. Podczas inkantacji czaru popełniono jednak błąd i odtąd przejście jest również otwarte, kiedy tylko księżyc widnieje na niebie; w tym okresie jedynie smoki mogą przez nie podróżować - nie wejdzie tam żaden człowiek, ani nie wyjdą podziemne stwory. Biada gadowi, który nie zdąży wrócić z wyprawy przez zachodem księżyca - musiałby czekać wiele godzin w ciemnościach na ponowne otwarcie się wrót.
-Niewielu smoczych opiekunów miało okazję odwiedzić jaskinie. Według ich podań rozciągają się one na kilkanaście kilometrów, głównie na niewielkiej głębokości. W najniższym punkcie znajduje się Posępne Jezioro - budzący odrazę, z pozoru bezdenny zbiornik wodny, pełen czarnego mułu oraz śluzowatych Odmieńców. Wysłane na wyprawę smoki starają się tam nie zapuszczać, wyczuwając w tym miejscu jakieś pierwotne zło. Na szczęście cenne przedmioty których poszukują znajdują bez kłopotów bliżej powierzchni ziemi, gdzie postrach sieją głównie ropuchy i nietoperze.
+Nie wiadomo, czy był to zabieg celowy, skutek popełnienia błędu podczas inkantacji czaru, czy decyzja samej natury. Choć jedna z teorii głosi, że to ona odcięła ten ukryty świat, by chronić go przed dalszą eksploatacją, powszechnie zakłada się raczej wystąpienie jakiegoś rodzaju magicznej ingerencji. Być może to właśnie ta czarodziejska formuła umożliwia gadom przekraczanie progu jaskiń, a być może jest dokładnie odwrotnie i są do tego zdolne pomimo jej istnienia. Możliwe, iż zaklęcie to pierwotnie próbowano połączyć z samą pełnią, mającą zostać kluczem do zapieczętowanych wrót. Zgodnie z inną opowieścią początkowo zakładano całkowite zamknięcie przejścia, tylko przypadkowo wiążąc je z księżycowym blaskiem poprzez użycie konkretnego rodzaju energii, bestie zaś zwyczajnie wykazują odporność na ten typ uroku. Usłyszeć można też wersję, jakoby klątwa została rzucona podczas szczególnej fazy lunarnej, która spowodowała odwrócenie całego jej sensu, ponieważ miała zakazywać wstępu właśnie tym stworzeniom. Co poniektórzy wierzą natomiast, że kiedyś miejsce to stanowiło leże wyjątkowo potężnego smoka, gromadzącego tu swoje skarby i chcącego je w jakiś sposób zabezpieczyć.
-W jaskiniach panuje niezwykły mikroklimat, wytworzony na skutek braku światła, prastarej magii i zaklęcia pieczętującego. Zaowocowało to wykształtowaniem się specyficznej flory oraz fauny, istot które mogą przeżyć w nieprzeniknionych ciemnościach. Wszelkie żywe organizmy synchronizowały się ze światłem księżyca – w momencie otwarcia wrót zaczynają w odpowiedzi delikatnie lśnić fluorescencyjnym blaskiem, natomiast podczas zamknięcia wrót gasną. Spotkać tutaj można białe paprocie, luminescencyjne grzyby, pnącza, mchy oraz kwiaty. Wiele z nich to gatunki drapieżne, śmiertelnie niebezpieczne pułapki, wabiące kolorem lub zwodniczym zapachem. Surrealistyczny krajobraz dopełniają jaskrawozielone świetliki, kłębiące się głównie pod sklepieniem jaskiń – w wielu miejscach jako jedne rozpraszają one nieco przytłaczający mrok.<ref>Autorka wyprawy: [[Użytkownik:Tempestris|Tempestris]]</ref>
+Podziemne korytarze zajmują ogromną powierzchnię, ale w większości znajdują się na niewielkiej głębokości. Dzięki temu gdzieniegdzie przez wąskie, zarośnięte szczeliny wpada nieco naturalnego, rozproszonego światła, dając ogólne wrażenie tajemniczego półmroku. W najniższym punkcie krainy zlokalizowane jest duże jezioro o przejrzystej, nieruchomej wodzie, w której odbijają się migotliwe kamienie tworzące kopułę i ściany groty. Zaciera się przez to granica pomiędzy zbiornikiem i otaczającymi go skałami, kreując złudzenie bezkresnego, rozgwieżdżonego, nocnego nieba. Dno akwenu wysadzane jest kryształami, a w jego tafli można ponoć zobaczyć swoją przyszłość, jednak wizje te bywają zwodnicze. Zgodnie bowiem ze starą legendą, wszyscy śmiałkowie niegdyś poszukujący tam odpowiedzi na pytania ostatecznie postradali zmysły. Dlatego też pomimo urzekającego piękna i kuszącej obietnicy, jezioro to czasami nazywane jest posępnym, a niektórzy uważają je nawet za największe tutejsze zło i przekleństwo.
+W jaskiniach panuje niezwykły mikroklimat wytworzony na skutek ograniczonego dostępu do światła, a także działania prastarej magii i zaklęcia pieczętującego. Zaowocowało to wykształtowaniem się specyficznej flory oraz fauny mogących przeżyć nawet w całkowitych ciemnościach. Rosną tutaj białe paprocie, luminescencyjne grzyby, pnącza, mchy oraz kwiaty. Wiele z nich to gatunki drapieżne, śmiertelnie niebezpieczne pułapki wabiące kolorem lub uwodzicielskim zapachem. Ten nieco surrealistyczny krajobraz dopełniają kłębiące się pod sklepieniami korytarzy jaskrawozielone świetliki. Oprócz nich spotkać tu można różnego rodzaju nietoperze i porośnięte miękkim futrem, nadzwyczajnie duże ćmy. Wszelkie żywe organizmy trwałe zsynchronizowały się z księżycowym blaskiem - w momencie otwarcia kamiennego przejścia zaczynają delikatnie fluorescencyjnie lśnić, natomiast podczas jego zamknięcia niemal całkowicie gasną. Smoki eksplorujące to miejsce muszą więc uważnie pilnować momentu zachodu księżyca, by uniknąć uwięzienia w zimnych, ciemnych, skalnych komnatach na wiele długich godzin.
+<ref>Autorka wyprawy: [[Użytkownik:Tempestris|Tempestris]], Autorzy opisu: Tempestris i [[Użytkownik:Laurence|Laurence]]</ref>
 ----