Halloween 2023

Event Halloweenowy odbył się w Listopadzie 2023 roku.

Podczas Jesiennego Jarmarku gracze mogli wziąć udział w loterii z trzema rodzajami losów i odwiedzić Wróża, który z pomocą składników szkoleniowych przepowiadał smokom ich los. Główną częścią eventu była protokampania fabularna, która opowiadała historię szamanki Tiili o jej wysiłkach, by nawiązać kontakt z Kamuj. Nagrodą za przeprowadzenie rytuału, który był wysiłkiem wspólnym wszystkich Graczy Mistwood było osiągnięcie oraz zapowiedź Szkoleń Totemicznych. Podczas eventu po raz pierwszy pojawiły się nowe składniki, których gracze użyli do stworzenia totemu.

Funkcjonalności Eventu

• 

  Los za srebro

• 

  Los za rubiny

• 

  Zwodniczy rubinowy los

Loteria - podzielona była na 3 losy. Jeden z nich kosztował 5000 srebra, drugi 1 rubin a trzeci 25 rubinów. Po paru dniach wyszło na jaw, że ostatni z losów nigdy nie przynosił oczekiwanej nagrody, a jego kupno zawsze było stratne dla gracza. Ilustracje losów zostały namalowane dla organizatorów loterii przez bzionka.

Szamanka - Główna funkcjonalność eventu. W zakładce z Szamanką gracze poznali fabułę dotyczącą budowy totemu. Początkowo wspólnie zbierali składniki szkoleniowe, w następnej fazie musieli samodzielnie uzbierać kilka składników specjalnych (przyszłych składników szkoleniowych), by w ostatniej fazie walczyć wspólnie z Wen Kamuj.

Wróż - Poboczna funkcjonalność eventu. Wróż pojawił się w połowie listopada. Za niewielką ilość składników szkoleniowych (Ziele Trytonów, Srebrny Piasek, Czarne Jagody) możliwe było zakupienie jednej wróżby dziennie dla każdego ze smoków. Wróżby miały efekty pozytywne, negatywne lub nie przynosiły żadnego efektu.

Warstwa fabularna

Tajemnicza szamanka Tiili

Wędrując między kolorowymi kramami jesiennego jarmarku, Twoją uwagę przykuwa trzymająca się na uboczu, niecodziennie ubrana postać… Od jej twarzy bije eteryczna, pełna powagi i determinacji aura, a sylwetka zdaje się zlewać z mglistym lasem.

Masz wrażenie, że nie zauważył jej nikt, absolutnie nikt poza Tobą… Spoglądasz na otoczenie i widzisz, jak wszyscy wokół zajmują się swoimi sprawami. Nie wiedząc dlaczego, bezwiednie idziesz w jej stronę. Jej aura Cię przyciąga.

Spoglądasz na kobietę z bliższej odległości. Zdajesz sobie sprawę, że odziana jest w tradycyjny strój jednej ze społeczności zamieszkującej północne rubieże Mistwood.  Zauważasz, że okolice jej ust wraz z nimi pokrywa czarny tatuaż, a biżuteria, którą dumnie nosi, składa się z kości i skórzanych rzemieni. Ciężko określić Ci jej wiek, ponieważ sprawia wrażenie osoby młodej, lecz jej pochylona postura przywodzi na myśl staruszkę. Uśmiecha się tajemniczo – zauważyła Cię. Siada na zmurszałym pniu, zapraszającym gestem wskazując miejsce obok siebie.

– Witaj, niechaj duchy mają Cię w swojej opiece – mówi, zamykając oczy i wykonując przed sobą kilka delikatnych ruchów ręką.

– Dużo słyszałam o Waszej społeczności. Wiele pokoleń minęło od czasu, gdy ludzie oraz smoki żyły ze sobą w takiej harmonii, jaką widać u Was. Jednakże… Nie czuję, że to miejsce jest jakkolwiek zakorzenione w przeszłości. Opowiedz mi o Waszej więzi ze smokami.

Słysząc te słowa, odczuwasz dziwną lekkość – Twój język się rozwiązuje i zaczynasz snuć długą opowieść o swojej wiosce. Opowiadasz o wielu detalach i drobiazgach, których na co dzień nawet nie pamiętasz.  Kobieta z uwagą słucha Twoich słów, wielokrotnie jednak widać na jej twarzy zdumienie bądź zaskoczenie. Dopiero po długiej chwili odzyskujesz panowanie nad własnymi słowami, dzięki czemu jesteś w stanie zadać jedno pytanie.

– Kim ty właściwie jesteś?

Na twarzy kobiety pojawia się szczere zaskoczenie, które nagle przemienia się w zadowolenie. Jej delikatny uśmiech sugeruje, że przełamanie uroku zdecydowanie jej zaimponowało.

– Mam na imię Tiili. Pochodzę z jednego z plemion Vaali. Mimo że spotykamy się pierwszy raz, to obserwowałam Waszą osadę już od jakiegoś czasu – patrzy z uwagą na reakcję, jednakże widząc brak zdziwienia na Twojej twarzy, kontynuuje.

– Stąpacie po tej ziemi od niedawna. Wydaje Wam się, że jesteście tu tylko Wy oraz smoki. Choć respektujecie prawa natury i żyjecie w zgodzie z tutejszym otoczeniem, nie macie pojęcia o tym, jakie siły drzemią tuż za Zasłoną.

Tiili przerywa, wznosząc oczy do góry i przymykając je lekko, tak jakby słuchała jakiegoś głosu wydobywającego się zza niej, z zanikających we mgle koron drzew.

– W każdym miejscu drzemią siły natury, to od nich czerpiemy energię… Wszyscy… – wypowiadając te słowa ma bardzo poważny wyraz twarzy.

– Lud, z którego pochodzę, szanuje tę więź. Żyjemy w zgodzie z Kamuj, ucieleśnionymi bytami przyrody. W zamian za pamięć i uwagę, którą im poświęcamy, chronią nas przed złymi duchami oraz obdarzają wiedzą, która zanikła we mgle dziejów – uśmiecha się przy tym tajemniczo, lecz przyjaźnie.

– Pomóż mi, a nauczę Was nieco więcej o miejscu, w którym się osiedliliście. Zgromadź wszystkich i zabierz mnie do centrum osady.

Tiili wstaje, a Ty natychmiast decydujesz się na to, by jej pomóc.

Podczas zgromadzenia w centrum osady szamanka raz jeszcze opowiada – tym razem wszystkim obecnym – historię, którą przekazała Ci wcześniej. Smoki sprawiają wrażenie dziwnie wrażliwych na pojawienie się kobiety, ewidentnie poświęcają jej szczególną uwagę. Mieszkańcy wioski są zaintrygowani opowieścią Tiili.

Opowiada o wieloletniej więzi, którą jej lud nawiązał z duchami przodków. Dowiadujesz się, że każde miejsce i każda żywa istota są zespolone w jednej strukturze, przez którą przepływa moc życia – to dzięki niej każda przestrzeń jest chroniona. Jej uosobienie znajduje się tuż za zasłoną rzeczywistości w miejscu, które Szamanka nazywa Zaświatem. Podkreśla, że nie jest to przestrzeń bardzo odległa, znajduje się zarazem wszędzie i nigdzie, odpowiadając światu natury. –  Aby nawiązać kontakt z bytami zza Zasłony, musimy zgromadzić składniki potrzebne do otwarcia dla nich drogi. Następnie należy stworzyć totem będący drogowskazem dla duchów. – Tiili rozgląda się po twarzach zgromadzonych osób, dostrzegając na nich niedowierzenie. Nie krępuje się jednak i kontynuuje. – Gdy wszystko będzie gotowe, przeprowadzę rytuał przywołania, dzięki któremu będziemy mogli się wzajemnie porozumieć.

Kobieta pochyla się i rysuje na ziemi symbole składników potrzebnych do rytuału, a następnie siada i pogrąża się w medytacji.  Niektórzy mieszkańcy wioski tracą zainteresowanie jej postacią i odchodzą. Mimo niewielkiego niepokoju w sercu czujesz, że pragniesz dowiedzieć się więcej o Kamuj, decydujesz się więc jej pomóc.

Znajdujesz się na polanie, gdzie zgromadzili się zainteresowani mieszkańcy wioski. Tiili segreguje składniki potrzebne do rytuału przyniesione przez różnych Opiekunów. Widzisz sterty roślin, kości oraz kadź pełną intensywnie szafirowej wody – przedmiotów posiadających magiczne właściwości, których wraz z innymi używacie do szkolenia swoich smoczych towarzyszy. Po jakimś czasie, gdy wszystkie leżą już oddzielnie na swoich miejscach, Szamanka zwraca się do obecnych osób.

– Dziękuję Wam oraz smokom za szybkie zebranie potrzebnych składników. Teraz czeka nas cięższa praca. Wasze smoki poznały już zapewne otaczające osadę krainy. Wiem, że eksplorują je w poszukiwaniu cennych przedmiotów. Mogą jednak nie być na tyle czujne by dostrzegać to, co posiada wyjątkową wartość…

Schyla się do swojej torby i wyjmuje z niej parę niepozornych rzeczy.

Kobieta wykłada przed sobą przedmioty – widzisz jedną większą kość wraz z garścią odłamków, trochę brzozowej kory, kępki bursztynowego mchu oraz pajęczynę, które wydawałoby się na pierwszy rzut oka, że są zwykłe i nieprzydatne. Ktoś z zebranych delikatnie i po cichu parsknął śmiechem. Tiili mierzy go wzrokiem.

– Kamuj to potężne istoty, dlatego nie mogą poczuć ani krzty niepewności w waszych sercach, w przeciwnym razie kontakt z nimi może stać się waszą traumą. Wszystkich, którzy wątpią, proszę o opuszczenie polany dla ich własnego bezpieczeństwa – unosi palec, podkreślając ostrzeżenie. Widzisz, że parę niezdecydowanych osób opuszcza zgromadzenie, jednakże większość Smoczych Opiekunów pozostaje na miejscu. Szamanka czeka, aż dezerterzy się oddalą, by nie usłyszeli dalszej części jej przemowy.

Rytualny totem - ilustracja Zenidy

– Świetnie. Dziękuję wszystkim, którzy pozostali - Mówi Tiili. -  Do budowy totemu potrzebujemy  określonych elementów, w których koncentruje się moc otaczających nas krain – Srebrzystą Pajęczynę, Kości Pradawnych, Brzozową Korę i Bursztynowy Mech. Nauczcie swoich smoczych towarzyszy, czego mają szukać. Gdy polecą w poszukiwaniu tych składników, my musimy  uporządkować polanę, aby uczynić z niej harmonijne miejsce, w którym splotą się woale dwóch rzeczywistości. Ziemia ta zostanie uświęcona, aby duchy wiedziały, że jesteście gotowi na ich spotkanie.

Aby stworzyć rytualny totem, musisz dostarczyć szamance trybut w postaci składników zawierających w sobie elementarną siłę krain Mistwood:

Przynosisz swój trybut szamance, która z radością go przyjmuje. Widzisz na jej twarzy zadowolenie.

– Cieszę się, że będziesz brać udział w tym, czego za moment będziemy świadkami – mówi, przyglądając się przedmiotom. Odbiera je od Ciebie i odmawia nad nimi kilka słów w nieznanym Ci języku. Masz wrażenie, że niektóre z nich zalśniły widmowym światłem.

Po jakimś czasie, gdy więcej osób dostarcza potrzebne komponenty, Tiili rozpoczyna budowę brzozowego totemu. W szpary pomiędzy kawałkami kory wpycha kości i powoli dekoruje konstrukcję mchem oraz pajęczyną w sobie tylko znanym porządku, mamrotając przy tym cicho niezrozumiałe inkantacje. Instruuje niektóre osoby, w jaki sposób układać kwiaty i kości. Po chwili wokół totemu znajduje się morze wiązanek. Błękit niezapominajek i fiolet kwiatów paproci kontrastuje z ciemnozieloną barwą liści trującego bluszczu. Totem ustrojony w ten sposób przestaje wyglądać makabrycznie i staje się w pewien sposób piękny.

– Wszystko jest już gotowe, a przodkowie zamieszkiwanych przez was ziem, Kamuj, odpowiedzieli na moje wezwanie. Są gotowi na nawiązanie z wami więzi. Abym mogła rozpocząć, potrzebuję trochę miejsca – mówi Tiili, a smoki i ich Opiekunowie usuwają się z centralnego miejsca na polanie. Szamanka rozkłada przed sobą kawałek zwierzęcej skóry, na której układa przedmioty, które chwilę wcześniej wyjęła z sakwy i ściąga płaszcz.

Widzisz, że jej ciało pokryte jest symbolami, namalowanymi czarną i białą farbą. Zaczyna wydobywać z siebie specyficzne dźwięki, brzmiące jak skowyt dzikiego zwierzęcia pomieszany z żarliwą modlitwą. Kuca i wznosi ręce nad swoją głowę. Rozsypuje czarny pył, którego drobiny unoszą się wokół jej sylwetki. Odpina od pasa dwie buteleczki, odkręca je, a następnie chlusta przestrzeń wokół siebie srebrzystą i kruczoczarną cieczą, której nie rozpoznajesz. Skrapia nią również totem.

Atmosfera jeszcze bardziej się zagęszcza. Do tej pory szare niebo ciemnieje. Jedynym źródłem bladoniebieskiego światła staje się totem. Mgła, która okalała wcześniej polanę, konkretyzuje swoje kształty, mlecznymi ramionami płynąc w stronę Szamanki.

Czujesz, że na Twoim ciele pojawia się gęsia skórka. Spoglądasz porozumiewawczo na inne osoby, które również wydają się być zaniepokojone. Masz wrażenie, że coś jest nie tak. Tiili przestaje się poruszać. Ze zdumieniem patrzy na mgłę, która krąży w jednym miejscu tuż obok totemu.

We wnętrzu mlecznobiałego wiru pojawia się czarne światło, które według wszelkiej posiadanej przez Ciebie wiedzy nie powinno istnieć. Spoglądanie w jego stronę rani wzrok, ponieważ przeczy wszystkiemu, co znane. Powoli wyłaniają się z niego upiorne kontury przypominające ogromną postać złożoną z jeleniego poroża.

– Och… – Szamanka odwraca się z bladą twarzą w stronę zgromadzonych. Nie słyszysz jej słów. Zagłusza je tajemniczy głośny pomruk, który sprawia, że drżysz.

Widzisz, że niektórzy opiekunowie uciekają w popłochu. Smoki kłębią się między drzewami, czekając w napięciu. Najbardziej zaaferowane zdają się być smoki Śmierci, Cienia i Duszy – niektóre z nich wpatrują się w światło jak zahipnotyzowane, inne wpadają w szał lub rozpacz. Odnajdujesz wzrokiem swoich chowańców, czując ulgę. Nadal są przy Tobie.

Szamanka bez sił pada na ziemię. Biegniesz w jej stronę. Chwytasz ją za rękę i próbujesz odciągnąć od przerażającego stworzenia. Potwór z każdą chwilą coraz bardziej materializuje się na polanie.

Potworny Wen Kamuj

– Wen Kamuj… – powtarza szamanka jak zaklęta, gdy ciągniesz ją w stronę swoich smoków.

Oglądasz się za siebie, widząc, że tajemnicze stworzenie już w pełni zmaterializowało się po tej stronie Zasłony. Stwór wygląda upiornie – przypomina jelenia skrzyżowanego z niedźwiedziem, jest pokryty długimi, grubymi włosami, a strzępy szarej skóry odsłaniają kości i zasuszone organy wewnętrzne. Oczy rozświetla trupioblade światło, a głowę przyozdabia ogromne poroże.

Potwór otwiera paszczę. W jej wnętrzu znajduje się czarne światło. Rozlega się huk, który wprawia w drżenie wszystkie drzewa w okolicy. Życie w okolicy zamiera.

– To koniec… – szepcze przerażona Tiili.

Czujesz, jakby cała nadzieja i odwaga opuściła Twoje serce. Nagle gdzieś z boku czujesz nagły świst powietrza.

Najwaleczniejsze smoki w osadzie pojawiają się przed upiornym stworzeniem. Nawet słabsze osobniki, które zazwyczaj nie miały szans w przyjacielskich potyczkach, stają w obronie swych opiekunów. W tłumie dostrzegasz także swoje własne smoki.

Pierwszy cios zadaje potężna smoczyca Morticia. Gdy wyprowadza frontalny atak skrzydłem, Laterssa zakrada się od tyłu, formując zaklęcie czystej nieokiełznanej magii. Crowa zasypuje Wen Kamuj ostrymi odłamkami skał, a Escallante sprawia, że teren pod nogami upiornego stworzenia drży, wysuwając w jego stronę kamienne kolce. Otoczony Wen Kamuj ryczy i miota się. Morticia wraz z Tymiankiem i Balerionem manipulują mocami Cienia i Śmierci, kierując w stronę uwięzionego w potrzasku potwora ostateczny atak. Mroczna sfera otacza potwora, ściskając jego cielsko w wysysającym siły potrzasku. Przeciwnik ryczy, próbując dosięgnąć zwinne smoki. Na próżno. Chwieje się pod naporem ataków. Gdy upada, czujesz potężny wstrząs.

Mroczna postać rozpływa się w powietrzu, a wyczerpane walką smoki lądują na ziemi. Tiili, oddychając z trudem, spogląda w kierunku totemu, wokół którego znów koncentrują się opary, lecz zza nich wyziera teraz blade, jasne światło. Smoki Duszy podrywają głowy, w pełnym skupieniu nasłuchując.

Zwierzęce duchy Rysia, Niedźwiedzia i Wilka - ilustracja bzionka

Widzisz jak mgła wokół totemu koncentruje się w grupę kilkorga postaci, przypominających swą formą duże zwierzęta. Tym razem nie zdają się one być jednak agresywne, a aura, która je otacza, zdaje się emanować spokojem. Wtem duchy przemawiają jednym, głębokim głosem.

– Pokonali Wen Kamuj... Po raz pierwszy od czasów, gdy Vaali zamieszkiwali to miejsce… – niesie się głos ducha przypominającego olbrzymiego niedźwiedzia, który uważnie spogląda na zgromadzenie.

– Wygrana była możliwa jedynie dzięki głębokiej więzi pomiędzy dwoma gatunkami – grzmi duch kruka.

Choć duchy górują nad zebranymi, czujesz się bezpiecznie, podobnie jak i towarzyszące smoki. Przybysze szepczą między sobą. Rozpoznajesz wśród nich rosomaka, zająca i inne zwierzęta, które zamieszkują zimne krainy Mistwood.

– To strażnicy tego miejsca – wyjaśnia Szamanka, spoglądając na Ciebie.

– Są uosobieniem mocy, która drzemie w tej krainie. Były tu od zawsze, jednakże pierwszy raz od wieków ukazały się w tak wyraźnej formie…

Po jakimś czasie ogromne widmowe figury przestają szeptać między sobą i kierują swą uwagę na Tiili i gromadę smoków oraz ich Opiekunów.

– Zdecydowaliśmy. Harmonia i mistyczna zależność, którą reprezentujecie, stanowi podwaliny nowego porządku przyszłości. Akceptujemy Wasz trybut – mówią chóralnie zwierzęta.

Szamanka zszokowana spogląda na duchy Przodków, a na przód wysuwa się obłok mgły przypominający wilka.

– Zerwana więź została przywrócona. Od dziś stajemy znów na straży tych ziem – mówi. – Nie zapominajcie o nas! Pamiętajcie o utraconym dziedzictwie tej krainy, które niegdyś wzniosło się na wyżyny symbiozy. Być może znów będziemy mogli jej doświadczyć.

Wyrwa między dwoma rzeczywistościami słabnie. Duchy powoli zaczynają blednąć, a na twarzy szamanki błyskają łzy. Smoki Duszy również je ronią, poruszone jak nigdy dotąd.

– Pamiętajcie, a powrócimy… i razem będziemy stać na straży harmonii – szepcze jeszcze duch rena, powoli rozpływając się we mgle, która dekoncentruje się, znów owijając totem całunem mlecznych oparów.

– Kamuj przemówiły… Do tak szerokiego grona! – Szamanka wstaje z ziemi, z dumą i jednocześnie trwogą spoglądając na gromadę osób wokół siebie.

– To Wasza wiara i współdziałanie zdołały tego dokonać – mówi głośno. – Nie zapomnijcie o tym, czego dziś wspólnie doświadczyliśmy. Ta cudowna chwila nie może zostać zaprzepaszczona…

Podchodzi do totemu, podnosząc z ziemi jedną z czaszek i przygląda się jej z uwagą.

– Ich własna siła zależy od tego, jak wielu w nie wierzy i pokłada w nich swe nadzieje. Od wieków żadne plemię nie zamieszkiwało tych ziem… Od wieków zapomniane, dziś pierwszy raz przemówiły. Zostały dostrzeżone! Dzięki mnie… Nam! – podekscytowana Tilli chwieje się w transie, zamyka oczy.

– Ta siła wspólnoty, zespolenia… Siła… – przerywa i upada nieprzytomna, a światła we mgle gasną bezpowrotnie.

Tilli budzi się po jakimś czasie, widać po niej, że jest bardzo osłabiona. Postanawiasz wraz z paroma osobami pomóc wycieńczonej Szamance. Wspólnie zanosicie ją z powrotem do wioski, by zregenerować siły wokół ogniska, dając upust emocjom, które zrodziły się podczas rytuału. Tilli, mimo tego, że jest blada i zmęczona, zostaje posadzona na honorowym miejscu. Uśmiecha się tajemniczo, obserwując, jak ludzie oraz smoki wspólnie oddają się biesiadzie. Zebrani raczą się sezonowymi potrawami: dyniową zupą, aromatycznym korzennym ciastem i słodkim napojem z winogron.

Tiili wydaje się coraz bardziej rozluźniona. Rozmawia przyciszonym głosem z kilkoma osobami. Po jakimś czasie, gdy gwar na moment cichnie, nieco zawstydzona zwraca się do wszystkich zgromadzonych ludzi.

– Chciałabym zostać w Waszej wiosce na dłużej. Kamuj potrzebują kogoś, kto zajmie się podtrzymywaniem tutejszego kultu.

Jej prośba szybko zostaje przyjęta z aprobatą. Czujesz, że w przyszłości mogą Was spotkać kolejne niesamowite przygody.

Mieszkańcy wioski wraz z Szamanką wracają w miejsce odprawienia rytuału wraz z brzaskiem słońca.

– Wszystko musi kiedyś się skończyć. Koniec nie jest jednakże bezpowrotny i ostateczny – jedną z odwiecznych reguł świata przyrody jest to, że nic nie ucieka z jej obiegu – mówi Tiili i spogląda z żalem na totem zbudowany poprzedniej nocy.

– Musimy rozebrać totem. Jednakże przestrzeń została już uświęcona, a Kamuj zaakceptowały nas jako jej nowych mieszkańców. Części totemu, które nasiąknęły duchową mocą, posłużą za przyczynek do świątków poświęconych konkretnym bytom.

Szamanka odwraca się w Twoją stronę. Widzisz, że jej wzrok przepełniony jest wdzięcznością.

– Dziękuję, <nick gracza>. Bez Ciebie nie zdołałabym tego dokonać. Proszę, przyjmij ten podarek.

Tiili odwija skrawek materiału, pod którym znajduje się jedna z niewielkich części totemu.

– Niech moc Kamuj będzie z Tobą – mówi, podając Ci ją.

Gratulacje! Historia została ukończona. Dzięki Twojemu wkładowi w rozwój społeczności Mistwood w przyszłości zostaną odblokowane nowe totemiczne szkolenia. Szamanka Tiili pozostanie w osadzie i będzie dostępna podczas następnych wydarzeń.

Za swoje zasługi otrzymujesz osiągnięcie „Nawiedzona noc”.