Miasto Kurhanów

Miasto Kurhanów - jedna z wypraw specjalnych, dostępna tylko dla smoków powyżej 40 poziomu w pełnym uzbrojeniu, które w ciągu 30 poprzedzających dni stoczyły co najmniej 200 walk.

Miasto Kurhanów - ilustracja Nariette i Bzionka

Opis krainy

Miastem Kurhanów nazywany jest rozbudowany kompleks ruin rozciągających się od nieprzystępnego przedgórza Posępnych Wierchów aż po brzegi pobliskiego jeziora, Szafirowego Oka. Rejon ten pokrywają pozostałości po dawno wymarłej, tajemniczej cywilizacji Tolan. Stosowany przez nich charakterystyczny styl budowania został tu zniekształcony przez liczne anomalie magiczne, gubiące niejednego wędrowca. Okolicę tą niegdyś uznawano za przeklętą i wymarłą, czemu zawdzięcza swoją nazwę.

Zwłaszcza na początku odkrycia krainy jej rozmiar budził wśród badaczy zdumienie. Nie potrafili oni zrozumieć, jak na tyle rozległa i zaawansowana metropolia mogłaby powstać w tak niedostępnym regionie. Wytrwale studiując nieliczne odnalezione tu reliefy i tablice, naukowcy zdołali je w końcu częściowo odszyfrować i na tej podstawie dojść do pewnych wniosków. Wydaje się, że w tamtym okresie klimat na całym półwyspie był nieco łagodniejszy i cieplejszy niż teraz. Zmiana ta nastąpiła najpewniej właśnie za czasów Tolan i została przez nich udokumentowana. Choć do dziś tajemnicą owiana jest jej natura i był to tylko krótki moment w dziejach, wówczas Miasto zamieszkiwane było prawdopodobnie przez więcej osób, niż współcześnie żyje na wszystkich poznanych ziemiach Mistwood. Do chwili obecnej pozostaje ono milczącym grobowcem wielu z nich. Na skutek działania mistycznych sił po zagładzie tej społeczności nie udało się już nikomu osiedlić w samych ruinach, choć lokalnie są całkiem dobrze zachowane.

Miejsce to przypomina usiany niewytłumaczalnymi zjawiskami, wypełniony wszechobecną Mgłą, wielowymiarowy labirynt. Tworzą go mury i ulice na różnych poziomach, które szerokimi pomostami łączą ze sobą monumentalne, wysokie budowle, bez trudu mieszczące dorosłego smoka. Niemożliwe jest stworzenie mapy tego ogromnego obszaru, przybyszom zdaje się bowiem, że za każdym razem wygląda on nieco inaczej. Zaskakuje ogromna dysproporcja w rozmiarach poszczególnych elementów składających się na tkankę miejską oraz wręcz nonsensowny rozkład dróg i obiektów. Logiczne i utylitarne zasady projektowania osad przez Tolan zdają się nie mieć tu zastosowania. Wiele teorii zakłada, że otoczenie zostało tu trwale wypaczone na skutek działania jednej, wielkiej anomalii magicznej. Aleje czasem kończą się po prostu ścianami, a niektóre z nich nie posiadają ani początku, ani końca. Liczne drzwi ukryte wśród murów znajdują się często po ich nieodpowiedniej stronie lub prowadzą do ślepych zaułków. Fragmenty gmachów połączone są ze sobą w osobliwy i niemożliwy sposób. Zagadką pozostaje też pierwotna funkcja i przeznaczenie budynków. Część z nich wydaje się zupełnie niepraktycznie maleńka, inne zaś są nazbyt duże, po przekroczeniu progu rozpościerając się na przestrzenie znacznie większe, niż wskazywałby na to ich gabaryt.

W miarę zbliżania się do dawnego centrum miejskiego ruiny przybierają coraz bardziej absurdalne formy. Ze zjawiskiem tym związana jest obecna tu Aura, odczuwalna niemalże wszędzie na terenach Miasta i w jego pobliżu. Na obrzeżach pobudza ona naturalne instynkty przetrwania oraz wywołuje wciąż narastający niepokój. Podążając jednak w głąb sieci ulic, efekty te potęgują się, często występując w postaci przytłaczających stanów lękowych czy nagłej niechęci do kontynuacji wyprawy. Szczególnie podatni na działanie tego uroku zdają się być ludzie, którym do dziś nie udało się dotrzeć do nieodgadnionego serca zespołu miejskiego. Być może ma to związek ze śmiałymi poczynaniami Tolan i zesłaną na nich z tego powodu karą, ale nie udowodniono jeszcze tej tezy i obecnie są to jedynie legendy opowiadane w pobliskich wioskach.

Mimo srogich warunków atmosferycznych i mnogich magicznych anomalii współcześnie region ten stanowi dom dla wielu różnych istot, przystosowanych do życia w tym środowisku i zdających się wykazywać swego rodzaju odporność na działanie Aury. Czasem dostrzec można przemykające między budynkami watahy wilków czy powolnie kroczącego w cieniu murów niedźwiedzia północnego. Zbliżając się do części centralnej, zwierzęta te ustępują pola potworniejszej faunie: pierwotnym wiwernom, wielkim żmijom, burzoptakom czy górskim hydrom. Obraz ten dopełniają miriady przedziwnych zjaw, upiorów czy nawiedzonych poltergeistów. Rzadziej spotykani są tu uśpieni pomniejsi duchowi patroni, w których naturze leży obrona swojego dawno przepadłego właściciela lub terytorium. Istnieją pogłoski, że gdzieniegdzie przedziwne magiczne konstrukty blokują dostępu do pewnych punktów w krainie, raporty o nich jednak są ze sobą sprzeczne. Wśród ruin trafić można także na różne gatunki dzikich smoków, prawie zawsze żywiołów Umysłu lub Duszy. Te ostatnie często wdają się w zawzięte potyczki z pojedynczymi, zabłąkanymi Smokami Śmierci, przyciąganymi przez panujący tu nastrój, związany z mroczną historią i minionymi wydarzeniami.

Zobacz Także:

• Tolanie

---

---