Trupie Moczary

Trupie Moczary - jedna z wypraw podstawowych, dostępna dla wszystkich smoków bez konieczności spełnienia dodatkowych wymagań.

Trupie Moczary - ilustracja Lilac

Opis krainy

Trupie Moczary stanowią zakończenie biegu jednej z najdłuższych rzek Mistwood - Locji, mającej swe źródła wśród odległych pól magmowych wokół Wulkanu Halkátla. Silny nurt niesie ze sobą wiele minerałów, stopniowo zbierając wody z niezliczonych lodowcowych strumieni w miarę zbliżania się do ujścia w zatoce. Tworzy się tam ogromna delta, kształtując niemożliwy do naniesienia na jakiekolwiek mapy naturalny labirynt. Wypełniony jest on starorzeczami, okresowymi wyspami, mierzejami, rozlewiskami i polami porosłymi gęstymi, wodnymi roślinami. Stanowi królestwo dzikiego ptactwa i bujnie kwitnącej roślinności… oraz enklawę upiornego nie-życie.

W dawnych czasach rzeka ta miała całkiem inny, dużo spokojniejszy charakter. W pobliżu o wiele wówczas mniejszych moczarów kwitła kultura pierwszych mieszkańców tej krainy, współcześnie nazwanych Locjanami. Byli oni silnie związani z Zaświatem, starając się odkryć tajemnice duchów strzegących zajmowane przez nich ziemie. Społecznością tą przewodziła kasta kapłanów-szamanów, spośród których najbardziej zasłużeni oddawali się specyficznemu rytuałowi, mającemu na celu zatarcie granicy między życiem a śmiercią. Umartwiali swe ciała, po czym wciąż za życia zanurzali je w trzęsawiskach o doskonale konserwujących właściwościach. Podczas tej ceremonii zabierali ze sobą na drugą stronę magiczne totemy i ochronne amulety, będące dziś cennymi znaleziskami, pozostawianymi czasem na brzegu przez kapryśne prądy Locji.

Po jednej z katastrofalnych w skutkach erupcji Halkátli znacznej przemianie uległ krajobraz w całym Mistwood. Wszechobecna mgła bardzo się zagęściła, powstało wiele nowych rozpadlin, a wzburzona rzeka diametralnie zmieniła swoje oblicze. Torując sobie drogę przez trzęsawiska, wypłukiwała ciała z ich grobowca, przerywając swego rodzaju medytację i tym samym zatrzymując je w stanie wiecznego nieumarłego zawieszenia. Zaczęły one płynąć wraz z jej biegiem, a przez setki lat do tego osobliwego korowodu śmierci sukcesywnie dołączały kolejne ofiary bagnisk - topielcy, poszukiwacze przygód, czy nawet zwierzęta uwięzione w bagnisku. Dziś wszystkie razem zdają się tworzyć harmonijny, wspólny organizm kierujący się wolą rzecznego nurtu. Niektóre kołyszą się wraz z wodą, inne zdają się trwać w milczącym bezruchu, poruszone przez czynniki zewnętrzne powoli powracając do swojej oryginalnej pozycji. Gdy nie są niepokojone, nie zdają się być niebezpieczne. Legenda jednak głosi, że najpotężniejsza szamanka swoich czasów - Gulmyr - prócz magicznej reanimacji odzyskała również resztki swojej dawnej świadomości, czasem wyrywając się z letargu i przemierzając krainę o własnych siłach. Niech strzegą się nieszczęśnicy, którym dane będzie spotkać ją na swojej drodze.  

Oprócz nieumarłych mieszkańców trafić tu można także na mnóstwo zwierząt zdających się nie przejmować tym niecodziennym towarzystwem. Niekiedy wydają się nawiązywać wzajemne relacje, innym razem nie wchodzą sobie w drogę, z powodzeniem jednak funkcjonują w pewnej symbiozie. Na moczarach znajdują się tereny lęgowe wielu gatunków ptaków przybywających tu w ciepłym sezonie z innych rejonów Mistwood. Obszar ten zamieszkiwany jest przez łosie, bazyliszki, roje fantazyjnych owadów oraz zadziwiającą liczbę ropuch. Charakterystyczny jest ich zwłaszcza jeden, niewystępujący nigdzie indziej na powierzchni gatunek, którego jadowici przedstawiciele osiągają olbrzymie rozmiary. Niezwykle nasycone magiczną energią, płazy te nie zostały do tej pory jeszcze należycie zbadane. Miejsce to ze względu na jego specyfikę upodobały sobie również dzikie smoki Wody, Natury oraz Śmierci. Te ostatnie obierają je za jedną ze swoich głównych siedzib, czując się tutaj znakomicie.

Zobacz także

• Gulmyr
• Nie-życie